Daan heeft werk en perspectief gevonden

Een moeilijke thuissituatie. Hard werken in de vis. Feesten in het weekend. Drugsgebruik. Paniekaanvallen. Niet meer kunnen werken. Het is het verhaal van Daan (25). Maar nu gaat het gelukkig goed. ‘Ik heb geleerd open over m’n angsten te zijn.’

Een enorme angstaanval

‘Ja, het gaat wel lekker vandaag’, zegt Daan, terwijl hij in de kantine zit van het werkbedrijf van Waypoint Bunschoten. Hij roert in z’n bakje koffie. ‘Ik heb net een ronde tafel afgemaakt en straks ga ik nog even naar de houthandel’, zegt hij. Het is best bijzonder dat het goed gaat het Daan. Een tijd geleden nog was hij erg depressief en zag het leven niet meer zitten. Dit had ook met het gebruik van drugs te maken. Dieptepunt was die akelige nacht die alles veranderde: hij werd om drie uur uit z’n bed gebeld door z’n werkgever met de vraag of hij om vier uur kon werken. ‘Ik was onder invloed en kreeg op m’n werk een enorme angstaanval en trilde over m’n hele lichaam.’ Hoewel hij gelijk stopte met drugs, nadat hij eraan begonnen was, bleven de angstaanvallen komen. Nadat hij een half jaar regelmatig aanvallen had gehad, waarbij hij soms op de grond viel en er een ambulance werd gebeld, durfde hij niet langer te werken.

Hele dag op bed

En toen begon de ellende pas echt. Hij werd ontslagen, kreeg ‘gedoe’ met de uitkering en lag het grootste gedeelte van de dag in bed. Geen toekomst, geen plannen, geen energie, wel angst. Op een gegeven moment wilde hij weer wat oppakken en besloot hij om als vrijwilliger ergens aan de slag te gaan. Op z’n eigen tempo. Hij kwam in aanraking met het werkbedrijf van Waypoint Bunschoten. Het klikte meteen met Jan-Jaap de Graaf, de voorman. ‘Ik besloot open te zijn over mijn verleden, drugsgebruik en paniekaanvallen. Ik kan gewoon goed met Jan Jaap, dat geeft vertrouwen. Als ik een aanval krijg, weet Jan-Jaap hiervan en reageert hij rustig.’ Ook het ritme van werken deed hem goed.

Vertrouwen

Toen hij een keer met Jan-Jaap meeging naar een ander bedrijf in Bunschoten om een klus te klaren, werd hij aangesproken. ‘De directeur vroeg hoe ik heet en ontdekte daarna dat we dezelfde naam hadden. Elke keer als we daar weer kwamen, sprak hij mij aan en maakte een praatje. Ik word heel vaak niet aangesproken, maar hij zag me echt staan. Een simpel “hallo” of “hoe gaat het” kunnen zoveel vertrouwen geven dat je leven langzaam verandert, dat is bij mij gebeurd.’ Hij glimlacht even. Dan: ‘Van het een kwam het ander, ik ben aangenomen bij dat bedrijf om te werken. Dankzij de re-integratie bij Waypoint ben ik daar nu ook klaar voor. Daar ben ik blij mee.’

De naam Daan is gefingeerd. De persoon op de foto is niet Daan.